Doorgaan naar hoofdcontent

#lifewithgirls

Ik heb drie dochters ... ik heb daar niet om gebeden, gevraagd, gesmeekt vroeger, ik heb ze 'gekregen', gewild, en al.

Bij mij thuis was het netjes verdeeld: één meisje, twee jongens en dan nog één meisje, het ideale gezin 'proest'. Ruzie maken met z'n allen konden we het best, leek het wellicht voor mijn ouders op een bepaald moment.

Dieter heeft nog een broer, geen zus. Mijn schoonmoeder zegt altijd dat ze nog een derde kind, een meisje, had gewild, maar dat het er niet meer van gekomen is ...

Mijn tante heeft ook twee jongens en deed niet liever dan het haar van mijn zus en ikzelf in staartjes leggen, want dat was waarvan ze droomde om met een eigen meisje te doen ... Het leven schonk haar intussen één kleindochter, na zes kleinzonen en onlangs kwam er nog een kleinzoon bij.

Mijn papa heeft in zijn bureau een grote (speelgoed) vrachtwagen staan (in solden gekocht in de Colruyt -was het het duikboot in solden geweest, hij had hem ook gekocht, figure of speech).
Mijn dochters hebben hem niet gekregen en ook de twee dochters van mijn zus zullen er niet mogen mee spelen, want hij is voor zijn kleinzoon ... Op mij moet hij alvast niet meer rekenen om die wens in vervulling te laten gaan ! Intussen is hij wel stapelgek op zijn vijf kleindochters en zij op hun opa !

Als ik spreek met jongensmoeders of hun blogberichten lees, dan kijken deze meestal met iet of wat jaloezie naar meisjesmoeders of moeders van gemengde gezinnen ... Vaders en moeders van meisjes zijn over het algemeen gelukkig en lijken niet te verlangen naar een telg van het andere geslacht. Of toch ? 
Mis ik iets door geen (kleine) jongens in huis te hebben ? I don't know, en ik ga er geen slaap over laten (maar wel een blogpost over schrijven :-) ) ... Met drie kinderen is ons huis en onze wagen volgeladen. 

Jongens waren, denk ik, wel fijn geweest: wellicht drukker en er was wellicht meer gevochten in huis en was ik al eens over een autobaan gestruikeld.
De naaiprojecten zouden dan voornamelijke coole hemdjes, sweaters en broeken geweest zijn. Ze waren wellicht slim, grappig, modebewust, knap, stoer, teder en gevoelig geweest, mijn jongens, kortom het evenbeeld van hun vader (u voelt wellicht de ironie van het scherm spatten) grootvaders en nonkels ... 's
Ochtends zou ik in elk geval meer tijd gehad hebben, want ik denk dat mijn jongens zouden aangedaan hebben wat ik klaar gelegd had en ikzelf zou mijn kop niet moeten breken over de keuze tussen een broek, rokje of jurk.
Ze zouden mij geholpen hebben met het zetten van de tafel, de dieren eten geven, afwassen en hun moeder op handen hebben gedragen ...

Nu wordt er gekibbeld, aan elkaars haren getrokken, gegild en met de poppen gespeeld.
Druk is soms een understatement.
Jurken en rokjes worden er met karrenvrachten genaaid en aangekocht en ik vind overal (maar dan werkelijk overal) haarspeldjes, lintjes en andere ongein om het ellenlange haar mee op te smukken. En dan spreek ik nog niet over de tijd van maandverbanden, make-up en pubermeisjeskuren die me te wachten staat ... 

Mijn dochters zijn behulpzaam als het hen uitkomt, geven de dieren eten als het hen uitkomt, wassen af als het hen uitkomt en dragen hun moeder op handen ... (vul zelf maar aan)
Fijn was dan weer een moeder-dochter filmnamiddag op zondag met het tweede deel van de Hunger Games op het programma (na het studeren, de ontspanning) en in januari 2016 staat er een (laatste ?) uitstap naar K3 (pink overdose) op het programma ...

Voor 'twinning' met mama zijn ze alledrie te groot geworden en eerlijk gezegd ben ik er niet rouwig om: complimenten krijgen van de dochters is fijn, maar ik vind het nog fijner ze bezig te zien om hun eigen stijl en identiteit te vinden, al dan niet voort bordurend op mijn stijl ... Hun kritieken kunnen vernietigend zijn, de complimenten des te gemeender (niet gemener).

Ik ga er niet om liegen: ik maak graag jurken voor mijn dochters en mezelf: een jurk is af (zeker eentje met mouwen), geen gepieker over welk bovenstuk, enkel een cardigan en you're good to go !

Ook babymeisjes hebben massa's jurken nodig en met het gratis patroon van Griet heb je een schitterende basisjurk, met of zonder mouwtjes, rimpels of plooien.

Ik mocht de jurk testen, maar miste de deadline toen ik het mailadres van waar het wetransfer bestand kwam niet herkende en het patroon al op de blog stond nog voor ik het had kunnen afprinten.

Ik maakte een versie in maat 74 met de rimpelmouw en een versie in maat 62 zonder mouwtjes, 2 x in Petit Pan, stofjes uit mijn voorraad, die alsmaar lijkt aan te groeien in plaats van te slinken.

Beiden kwamen van bij Julija's shop, gekocht aan het begin van mijn naaicarrière.


Ik veranderde enkele kleine details: ik dubbelde het mouwtje niet, maar werkte af met een klein zoompje en voor het knopenpat werkte ik met een aangeknipt beleg van 2 cm (enkel aan de buitenstof, de voering knip je zonder naadwaarde aan de kant van het knopenpat). De zoom werd aan het knopenpat afgewerkt zoals beschreven in het boek Homemade Mini Couture.

Op de volgende foto's zie je hoe je te werk gaat met het aangeknipt beleg: 





De knoopsgaten maak je dan door drie lagen stof (2 x buitenstof en 1 x voering). Ook de knoopjes zet je vast aan de drie lagen stof. Op die manier blijft de voering netjes op haar plaats. De knoopjes komen van bij Veritas.

De oudroze voering is van MDM, gekocht bij Mondepot. Deze is wat stijf om te verwerken, maar na het wassen is deze superzacht en merk je dat de stof eigenlijk uit twee verschillende laagjes bestaat.

Nog wat foto's, zonder modellen, maar toch schattigheid troef !




Voor de jurk van Isaura gebruikte ik de gele variant van de knoopjes.

Isaura, die groeit als een kool, droeg de jurk al op een feest: 

Foto: Leen Depoorter
zusterliefde - Foto Leen Depoorter
Het andere jurkje is voor Lily ! Veel plezier ermee !

Eén van mijn volgende naaisels zal alvast er eentje zijn voor mijn lievelingsjongen ... to be continued !

En of de legoblokjes roze of blauw zijn, het doet evenveel pijn als je er met je blote voeten op trapt :-)


Reacties

  1. Onze kinderarts heeft aan Bram gevraagd of hij nu een mannelijke hond gaat nemen :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...