Doorgaan naar hoofdcontent

Orange Crush

Wikipedia leerde mij dat deze song van R.E.M gaat over Agent Orange, chemicaliën geproduceerd door Monsanto (jaja, die van Round Up) en gebruikt in de Vietnam oorlog. 

Nu wil het toeval dat ik een boek aan het lezen ben dat raakpunten heeft met de Vietnamoorlog ('Max, Misha en het Tet-Offensief', aanrader eens je de eerste 100 blz bent doorgeworsteld) en een oranje pull gebreid heb ... Enfin, tot zover de link met de titel :-D

Oranje was ook de hoofdkleur in het landschap dat we op vakantie het meest zijn tegengekomen. We trokken immers met het hele gezin de Grote Plas over om de Westcoast van de USA te doorkruisen met de wagen.
Ik ga jullie een volledig verslag van de reis met een uitgebreide diavoorstelling besparen, *proest*, maar de nieuwsgierigen verwijs ik met veel plezier naar mijn IG-account ... De hashtag #teamneirinckinamerica toont u onze roadtrip in iets meer dan 22 beelden.

Begin juli werd er nog wat aan de vakantiegarderobe genaaid, maar bij thuiskomst stelde ik vast dat ik geen enkele foto had genomen van een naaisel of minstens niet voor publicatie vatbaar was :-D Tant pis, dit was ook niet het doel van de trip ...

De naaimachine bleef uiteraard thuis. Ik twijfelde eventjes om de breinaalden mee te nemen op het vliegtuig, maar liet ze toch thuis: Amerikanen staan er niet voor gekend om soepel te zijn betreffende scherpe (of puntige) voorwerpen op een vliegtuig en zo had ik in de wagen tijd om te zoeken naar een beer of een poema. Gelukkig (of spijtiggenoeg) hebben we geen van beide gespot ...

Bij thuiskomst was het tijd om te beginnen aan de Tara-trui van Fibre Mood. De sneakpeak van de trui trok onmiddellijk mijn aandacht en op basis van de aanwijzingen van de bezielers van Fibre Mood had ik voor het vertrek (en dus vóór het patroon beschikbaar was voor de Linkparty) al wol gekocht ...
Bij mijn vorige bezoekjes aan Wolhuis Wolder was mijn oog al eerder gevallen op de huiswol Pelikaan: verkrijgbaar in strengen van 200 gr, 100% wol voor ongeveer 8,00 EUR per streng en verkrijgbaar in veeeeeeeeeeeeeeeel kleurtjes ... Op de website vind je de wol niet, maar in de winkel zelf kan je moeilijk weerstaan aan die vrolijke kleurtjes ! Lien verzekerde me dat een dubbele draad wel zou lukken voor deze trui en anders had ik wel nog wat projecten in mijn hoofd om met deze wol te breien ...

Een proeflapje later kon ik gerust zijn: ik kon een Tara in terra cotta breien !

De trui zelf breit supervlot: het is een kort model met aangebreide (lichte vleermuis) mouwen, dat dus slechts uit twee stukken bestaat. Een echt beginnersproject dus!

Alleen zou ik hem de volgende keer op rondbreinaalden (met draad van 100cm ) heen en weer breien, omdat 109 steken dikke wol op gewone rechte priemen nogal zwaar is ...

Ik hou van de kleur en van de driekwartmouwen ! Roest is trouwens dé trendkleur van het najaar en de winter, volgens de laatste Feeling, die ik deze ochtend kocht ...
Laat die herfst volgend weekend maar komen, ik ben er klaar voor  ! Ik ga echter snel moeten zijn om de trui zelf te kunnen bemachtigen want mijn oudste twee dochters hebben hem ook al aan gehad :-)







Patroon: Tara Sweater - Fibre Mood
Wol: 4 strengen Wolder Pelikaan - Terra Cotta
Fotograaf van dienst: Roos Neirinck

Orange Crush - R.E.M (1988)

Reacties

  1. Prachtig! En hoera voor terracotta als trenskleur, dat zie ik ook helemaal zitten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo blij dat het gelukt is! Het kleur gaat je goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heel leuk! grote fan van die kleur en inderdaad rondbreinaalden zijn een goeie tip want het was hier ook proppen om het op mijn naalden te krijgen (en vooral te houden)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie kleur is me dat, dat terracotta, staat je erg mooi vind ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Staat je heel leuk! Zo jammer dat ik niet kan breien! :/

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...