It's a sad, sad planet

Nu het gejuich om het inrekenen van Abdeslam wat is verstomd, staat de wereld in België opnieuw stil...

Verdriet in de eerste plaats voor de slachtoffers: mensen die stuk voor stuk klaarstonden om op avontuur te gaan, te leven, kortom. Mensen voor wie het leven letterlijk stopt op 22 maart 2016, maar ook mensen voor wie hun leven in twee gedeeld wordt. Mensen voor wie het na vandaag nooit prettig meer zal zijn om in spanning uit te kijken naar de vliegvakantie, citytrip, businesstrip ... Mensen die morgen op dezelfde plaats opnieuw moeten gaan werken. 

Verdriet om de best beveiligde luchthaven van Europa: vorig weekend nog kunnen vaststellen dat iedereen, ondanks de verscherpte veiligheidsmaatregelen, de aanwezigheid van militairen, vriendelijk en behulpzaam bleef.

Verdriet om onze kinderen: ik weet echt niet wat ik hen deze avond ga vertellen. Opnieuw zeggen dat het bij ons niet kan gebeuren, lijkt ineens heel hypocriet... Allemaal emigreren naar Zwitserland zal wellicht niet gaan en leven in haat daar heb ik geen zin in. 

Ik wil niet naïef zijn, maar ik wil ook geen zaadje van haat in hun planten.

Misschien moeten we niet bidden voor Brussel, Madrid, Istanboel, Londen, Parijs, Berlijn,... maar eens gaan wandelen tussen de stenen zuilen van het Joods gedenkteken in Berlijn en beseffen hoe misselijkmakend (letterlijk) fout haat tegen een bepaalde bevolkingsgroep is.

Hetgeen IS wil, is het destabiliseren van de Westerse wereld en het Westen in een permanente staat van oorlog brengen tegen de mensen die in hun eigen landen wonen, werken... Het hallucinant te zien hoe zij daar stap voor stap in slagen: niet alleen zal er een verstrenging zijn op het vlak van regels met betrekking tot het terrorisme, maar die gaan vast en zeker een impact hebben op ons dagelijks leven, hetgeen de haat alleen maar kan aanwakkeren...

Ik hoop alleen dat de focus van de veiligheidsdiensten niet te veel op het vinden van de hoger vermelde lag en dat de groep die deze aanslagen heeft gepleegd daardoor door de mazen van het net is kunnen glippen... 

Ik weet alvast dat ik niet in de schoenen van onze premier wil staan en dat hij wellicht deze nacht niet alleen door zijn dochtertje wakker zal gehouden worden. Ik wens hem dan ook veel (al dan niet politieke) moed en karrenvrachten gezond verstand toe. 

Ik zoek al een uur naar een passend prentje om deze post af te sluiten, maar ik vind er geen dat uitdrukt wat ik voel ... 'Leeg' komt nog dichts in de buurt.

'Stay safe' voor de mensen die deze ochtend in de wagen/trein stapten om naar Brussel te gaan werken.