Doorgaan naar hoofdcontent

Little in the Middle

Het middelste kind, het sandwich kind ... Ons Roos profiteert van de muren die Ella doorbreekt, maar krijgt niet dezelfde aandacht als het kleinste kakkernestje.

Waar elke stap die Ella zette, ook in ons leven een nieuwe is, is deze stap niet minder nieuw met Roos, maar als ouder heb je soms de neiging om dat te vergeten. Elke stap die Jozefien zet, is voor ons 'de laatste keer een kleuter in huis, de laatste eerste communie, enz ...'en wordt dan weer uitgebreid in de kijker gezet.

Uiteraard zien we al onze meisjes even graag en zijn ze alledrie mijn lievelingskind, maar het is wetenschappelijk bewezen dat het middelste kind vaak het gevoel heeft een beetje vergeten te worden ...

Met haar 11de verjaardag in het verschiet, werd dat uitgebreid goedgemaakt en werd het geen verjaardag, maar wel een verjaar -vijf- daagse, alstemblieft !

De verjaardagsjurk werd al geblogd en vorige vrijdag was het al feest met de vriendinnen.

A Unicorn Party ! Want als er iemand is die nog in sprookje gelooft, dan is het Roos wel ...

De afbeelding voor de uitnodigingen vond ik hier, net als de muurdecoratie.


Er werd geshopt in de Action voor slingers, papier bollen, drinkbeker, rietjes en tafelkleed.





En Albert Heijn was de 'traiteur' voor het pizzabuffet !



De zes 'trezebezen' (kudo's voor de ondertitelaar van de VRT *proest*) kwetterden en klopten er op los. Dat laatste gelukkig niet op elkaar maar op een pinata.





De dames keken blijkbaar al de hele week uit naar het feestje en hadden vestimentaire afspraken gemaakt :-) Raden jullie welke ?




Na de pinata, pizza's maken dus. Ik kocht een kant-en-klaar deeg, met kant-en-klaar saus bij Albert Heijn. Persoonlijk vond ik het deeg nogal zwaar op de maag, maar het kan ook dat ik al te veel marshmallows gegeten had.



Daarna werd er getetterd en gespeeld met een tablet (Mevrouw, wat is de wifi-code ???). Er staan enkele Musically-filmpjes online met gekke duckfaces en uit de mond hangende tongen en ook een 'live-momentje' (nú weet ik dus wat dat is :-D ) aan tafel.

Rond 22.00 uur werden er matrassen versleurd (en opgepompt). Wonder boven wonder werd er na het dichttrekken van de deur gefluisterd en rond 23.30 uur was het zelfs stil !

De volgende ochtend verdwenen de koffiekoeken in een drietal seconden van de borden en was het omstreeks 10.30 uur terug stil in huis !

Zondag werd er uitgebreid gevierd met de hele familie (ons nichtje Lenka was op 8 oktober 6 en we vierden met de hele familie !) en maandag trakteerde ze in de klas.

Ik bakte 's avonds vanillewafeltjes (Merci buurvrouw voor de eieren ! - recept Piet Huyzentruyt), verbrandde het topje van mijn vinger aan het wafelijzer en zag een glimmende dochter maandagochtend vertrekken. Ze wou immers per se maandag trakteren in de klas omdat dan Michiel, een jongen met een beperking, ook in de klas was en hij anders de traktatie zou missen.

Typisch Roos, ze staat ontegensprekelijk zelf graag in het zonnetje, maar zal een ander niet vlug vergeten.

Vandaag krijgt ze haar pakjes van ons en is het 'echt' haar verjaardag !

Lieve schat, je mag dan het wel het sandwich kind zijn, voor mij ben je het allerliefste sandwich kind ooit, ever ! 

Reacties

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...