Doorgaan naar hoofdcontent

Paris

Geen naaisel, wel een verslag van een uitstap naar Parijs. 
Ik denk niet dat er iemand iets zelfgemaakts aanhad :-)
Parijs dus ... 
Dagtrippen met z'n allen, dat doen wij graag. Met opgroeiende kinderen moet je meer en meer rekening houden met hun sociale agenda: shoppen met de vriendinnen, gewoon eens chillen, uitslapen tot 's middags ... en dat dus maal drie en dan merk je dat veertien dagen al gauw 'kort' is om uit te nodigen en uitgenodigd te worden bij vrienden en familie. Er is altijd wel een vogel gaan vliegen, maar om naar Parijs te gaan waren ze alledrie maar al te graag van de partij !
Er werd een wandeling uitgestippeld van om en bij de 12 km, startende bij de Notre Dame, langs de wijk Le Marais (supergezellige winkeltjes, cafés, restos ...), waar ook vader zijn goesting vond (Moleskin, Mont Blanc, Le Creuset ...), naar het Louvre.
Vergeet niet het Ecovignet aan te vragen als je met de wagen gaat (zo'n 10 dagen voor de afreis). Een andere oplossing is parkeren buiten de Périphérique (lees: we hadden geen vignet *proest*) en de RER nemen naar het centrum. We parkeerden vlakbij het Stade de France (gratis, ik had wel schrik de wagen terug te vinden met enkele onderdelen minder, maar soit) en voor 22 EUR stonden we met 5 heen en terug in het centrum. Meer dan de kostprijs van het vignet (ongeveer 4 EUR), maar goedkoper dan de boete van 68 EUR.
 De dames namen uitgebreid de tijd om deze foto nog eens over te doen.


Niet het Louvre (heeft u een paar dagen, zeker ook de moeite waard), maar wel het Les Arts Décoratifs stond op het programma.
Na de reportage van het één Journaal stond de tentoonstelling 'Christian Dior, Couturier du Reve' met een cirkel aangeduid om te bezoeken.
Met Roos ging ik in het begin van de vakantie al het MoMu bezoeken, een schot in de ...euh ... roos ! Dit zou een trapje hoger moeten zijn.
Het enthousiasme bij de dames was vooraf matig, Dieter had al eerder beslist om tijdens het bezoek aan het museum op de wijze van Bent Van Looy (al stappend dus) Parijs verder te gaan verkennen.

Lange wachtrij (indien je zoals wij je ticket niet eerder online bestelde), veel volk en warme zalen waren de enige minpunten, maar deze werden allemaal weggeveegd door verbluffend mooie creaties en opstellingen.
Voor kinderen onder de 18 is de tentoonstelling trouwens helemaal gratis ! Hier vind je alle info.




We love Raf Simons !


Een ontwerp uit de jaren 60 van Marc Bohan. 
Galliano en Maria Grazia Chiuri (huidig artistiek directeur van Dior) deden evenzeer de monden openvallen ... De meisjes lieten meer dan één keer vallen dat ze blij waren dat ze mijn activiteit hadden gekozen, los van het feit dat het intussen pijpestelen regende *proest*

Dit ontwerp van Raf Simons viel zowel bij mij als de meisjes het meest in de smaak! En dit is slechts de 'toile'.




"Rood" another level !
Na de tentoonstelling werd de wandeling verder gezet naar het punt met het mooiste zicht op Parijs: La Tour Montparnasse. Het gebouw zelf 'ne vaut pas le détour', het zicht op Parijs des te meer. Want deze toren biedt wat de Eiffeltoren niet heeft, namelijk zicht op de Eiffeltoren !







Na een gezellige maaltijd in een van de ontelbare Parijse restaurants, vonden we de auto met vier wielen en velgen terug, oef ...
Au Revoir, Paris !

Paris - The Chainsmokers (2017)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...