Doorgaan naar hoofdcontent

London Calling




London, net voor Kerst 2018 zakten we nog eens met z'n vijven af naar de wereldstad, die eigenlijk maar op een boogscheut van ons af ligt. Met de trein ben je supersnel in het hartje van London (St Pancreas Station - alleen al het gebouw is de moeite om er eens geweest te zijn). Met de overzet duurt de reis wat langer, maar de moeite om de 'White Cliffs of Dover' te zien opdoemen aan de horizon. Een drietal uur later dan met de trein, stonden we ook in St-Pancreas Station, waar we aan de overkant in King's Cross Station konden vaststellen dat de Harry Potter-mania verre van voorbij is op het perron 9 3/4 ...

Wie London zegt, zegt ook Liberty of Britse wol ... Shaukat fabrics lieten we deze keer links liggen, aangezien de Liberty stof, die ik bij een vorig bezoek kocht, nog onaangeroerd in mijn stoffenkamer ligt. Maar Loop London stond wel op het programma. Loop ligt in het hartje van de hippe Camden en net zoals bij Rosa Pomar in Lissabon waren we er in eerste instantie gewoon voorbij gelopen ... 
Stel je een smalle winkel voor die van top tot teen gevuld is met wol, wolmagazines, accessoires, enz ... waar een vijftal dames je wegwijs maken in de winkel en je met raad en daad bijstaan bij de keuze van het patroon en de wol. Alle accenten van de Engelse taal hoor je daar en aan de kassa werd ik plots in het Nederlands aangesproken ! 

De 'Little Twigs Sweater' stond op mijn Ravelry Queue nadat ik haar versie zag ... We missen Mina Dotter wat in het bloglandschap, maar gelukkig laat ze op Instagram nog vaak zien dat ze creatief nog steeds weet hoe het moet ! Met haar drie dochter van ongeveer dezelfde leeftijd als de mijne, was ze ongeveer zes jaar geleden, naast Griet, zowat mijn grootste inspiratiebron. 

Mijn oog was in Wolhuis Wolder al gevallen op de petrolkleurige Winterburn DK van Baaramewe die perfect was voor deze trui, en toen ik de 'Bobby Blue' van Malabrigo Rios in handen had, was de keuze snel gemaakt. Nu het juiste aantal strengen mee naar huis nemen ... Eén van de winkeldames haalde haar GSM uit en opende de 'Stashbot-app'. Deze (betalende) app* berekent aan de hand van een aantal parameters hoeveel yard of meter wol je nodig hebt voor een bepaald project. Ik verliet de winkel met 7 strengen Rios en dat was 'spot on', dus ik overweeg om deze app toch aan te schaffen: niets is frustrerender dan te weinig wol te hebben voor een project of met één of twee strengen over te blijven (en je kan niet blijven mutsen en wanten breien :-D). 

Over de Little Twigssweater zelf: leuk patroon met spectaculair resultaat: goede pasvorm (alhoewel ik misschien toch een maat kleiner had mogen nemen omdat de trui nogal los valt achteraan bij mij), verstaanbare uitleg ... Het voordeel om met Engelstalige patronen te werken is dat deze echt altijd dezelfde terminologie en afkortingen gebruiken, zodat je instructievideo's ook snel terugvindt op Youtube ... Op de ene of andere manier slaag ik er niet in te onthouden wat nu weer het verschil is tussen 'Make one right' en 'Make one Left' ... Voor de mouwen gebruikte ik voor het eerst de Magic Loop-techniek. De trui wordt van onder naar boven rond gebreid en de mouwen moet je er dus, na wat lijkt op oneindig de tricotsteek breien, tussen zetten, waarna je de hals ('yoke') breit. 
Het twijgjespatroon ziet er ingewikkeld uit maar is eigenlijk vrij eenvoudig.
Het enige wat echt een uitdaging was, was 240 (!) steken niet verdraaien op een rondbreinaald bij het begin van het lijfje. 

Ik had nog iets meer dan een halve streng wol over en dat bleek voldoende te zijn voor een bijpassende muts "Azul' van Mina Loves Designs, patroon gevonden via Ravelry.




De foto's werden genomen door Aline, één van de Naaidames, die stilaan ook gebeten worden door het breivirus. Na hoofdbanden werden er gisteren babysokjes gebreid en een volgende keer gaan we aan de slag met ajourbreien. 
Oh, London is alweer Calling, want we bezochten weer veel te weinig en er is nog zoveel te zien ! Brexit of geen Brexit :-)

*dit is geen affiliate link : ik ben gewoon enthousiast :-)

London Calling - The Clash (1979)

Reacties

  1. Aha, goed om weten dat die Engelse breitermen geen geheimen meer hebben voor jou ��
    Alweer een mooi resultaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een topresultaat! Londen wil ik ook echt wel nog eens zien, alleen wacht ik nog eventjes tot de Brexit min of meer geregeld is, of het toch duidelijk is wat voor paperassen je al dan niet nodig hebt om er te geraken en dan plannen we dat in
    je wolwinkeltje komt zeker en vast op de planning

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zeer mooi resultaat, zowel de kleur als het model.
    Zal ook eens moeten breien met rondbreinaalden, nu nog altijd de voorkeur met 2 naalden zodat je deze onder je oksel kan steken. Maar dat dichtnaaien is er dan teveel aan. De app kan inderdaad wel interessant zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr