Doorgaan naar hoofdcontent

It's a sad, sad planet

Nu het gejuich om het inrekenen van Abdeslam wat is verstomd, staat de wereld in België opnieuw stil...

Verdriet in de eerste plaats voor de slachtoffers: mensen die stuk voor stuk klaarstonden om op avontuur te gaan, te leven, kortom. Mensen voor wie het leven letterlijk stopt op 22 maart 2016, maar ook mensen voor wie hun leven in twee gedeeld wordt. Mensen voor wie het na vandaag nooit prettig meer zal zijn om in spanning uit te kijken naar de vliegvakantie, citytrip, businesstrip ... Mensen die morgen op dezelfde plaats opnieuw moeten gaan werken. 

Verdriet om de best beveiligde luchthaven van Europa: vorig weekend nog kunnen vaststellen dat iedereen, ondanks de verscherpte veiligheidsmaatregelen, de aanwezigheid van militairen, vriendelijk en behulpzaam bleef.

Verdriet om onze kinderen: ik weet echt niet wat ik hen deze avond ga vertellen. Opnieuw zeggen dat het bij ons niet kan gebeuren, lijkt ineens heel hypocriet... Allemaal emigreren naar Zwitserland zal wellicht niet gaan en leven in haat daar heb ik geen zin in. 

Ik wil niet naïef zijn, maar ik wil ook geen zaadje van haat in hun planten.

Misschien moeten we niet bidden voor Brussel, Madrid, Istanboel, Londen, Parijs, Berlijn,... maar eens gaan wandelen tussen de stenen zuilen van het Joods gedenkteken in Berlijn en beseffen hoe misselijkmakend (letterlijk) fout haat tegen een bepaalde bevolkingsgroep is.

Hetgeen IS wil, is het destabiliseren van de Westerse wereld en het Westen in een permanente staat van oorlog brengen tegen de mensen die in hun eigen landen wonen, werken... Het hallucinant te zien hoe zij daar stap voor stap in slagen: niet alleen zal er een verstrenging zijn op het vlak van regels met betrekking tot het terrorisme, maar die gaan vast en zeker een impact hebben op ons dagelijks leven, hetgeen de haat alleen maar kan aanwakkeren...

Ik hoop alleen dat de focus van de veiligheidsdiensten niet te veel op het vinden van de hoger vermelde lag en dat de groep die deze aanslagen heeft gepleegd daardoor door de mazen van het net is kunnen glippen... 

Ik weet alvast dat ik niet in de schoenen van onze premier wil staan en dat hij wellicht deze nacht niet alleen door zijn dochtertje wakker zal gehouden worden. Ik wens hem dan ook veel (al dan niet politieke) moed en karrenvrachten gezond verstand toe. 

Ik zoek al een uur naar een passend prentje om deze post af te sluiten, maar ik vind er geen dat uitdrukt wat ik voel ... 'Leeg' komt nog dichts in de buurt.

'Stay safe' voor de mensen die deze ochtend in de wagen/trein stapten om naar Brussel te gaan werken. 





Reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Er zijn inderdaad geen woorden voor

    BeantwoordenVerwijderen
  3. R zijn inderdaad heb woorden voor

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jij kan het zo juist verwoorden, dat zou ik zelf niet kunnen. Jouw tekst hier laat ik ook eens lezen door mijn oudste!
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jij kan het zo juist verwoorden, dat zou ik zelf niet kunnen. Jouw tekst hier laat ik ook eens lezen door mijn oudste!
    X

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...