Doorgaan naar hoofdcontent

White room

In a white room, with black curtains ... (Cream -1968)

Of dit had ook de titel van de post kunnen zijn: 'A whiter shade of pale' (Procul Harum-1967)

Allebei songs van 'voor mijnen tijd', maar beiden blijkbaar in mijn muziekgeschiedenis, want beiden kwamen opborrelen bij het aanzien van onze maagdelijk witte muren in huis. Dat we geen zwarte, maar wel taupe gordijnen hebben is een klein detail.

Alle spullen die we uit de leefruimte gooiden net voor de schilderwerken, krijgen beetje bij beetje terug een plaatsje in huis, het containerpark of de kringwinkel. Nog een aantal dozen met naaiboeken en patronen te gaan, verlichting en de hangkast (terug) te plaatsen en ik heb mijn bureau, dat nu fungeert als tijdelijke opslagruimte, opnieuw voor mezelf.

De 'declutter' van de leefruimte lijkt voorlopig geslaagd. 

Een groot aantal boeken vond een nieuwe eigenaar en de rest zal een gulle donatie voor de lokale bibliotheek of kringloopwinkel zijn.
Geen nood, er blijven er voldoende over om de boekenkast te vullen en zo wat kleur en gezelligheid in de leefruimte te brengen.

Ook de rode wand aan het kook(schier)eiland moest eraan geloven. Deze wand was een DIY-projectje van Dieter: wand werd rood geverfd en daarna bekleefd met een vel magnetisch krijtbehang, waar onze wekelijkse agenda op stond. Volgers op Instagram zullen wellicht deze foto's gezien hebben:



Maar die rode wand is nu weer maagdelijk wit en ook het krijtbehang is weg. Dit alles werd -op aanraden van onze schilder- vervangen door een whiteboard.

De muur werd eerst afgeschuurd en daarna geschilderd met magnetische verf, vervolgens een laagje primer en daarna de 2-componenten whiteboardverf, in de gekozen ral-kleur. Je kan dus ook een rood, groen, blauw, grijs ... whiteboard hebben, mochten we heimwee hebben naar de gekleurde wand. 

Voor doe-het-zelvers: het is vrij duur spul en volgens de schilders dien je de verf onmiddellijk te gebruiken na openen van de blikken. Je moet de laatste laag verf kunnen leggen op dezelfde dag dat je de blikken opent.

  Een pakje stiften, speciale spray en een zachte doek maakten het pakket compleet.

Het resultaat ziet er wat minder artisanaal uit, maar je hebt tenminste geen last meer van krijtstof tussen de kookpotten. Ook kan je veel meer info kwijt op het bord, want je kan fijner schrijven met de stiften dan met krijt.
De magnetische kracht van het bord valt een beetje tegen, maar dat zou ook aan de magneten kunnen liggen. Enter search voor sterke magneten ! (Suggesties voor leuke (web)shops, ik hoor ze graag)

We gebruiken het bord voornamelijk om de weekagenda op te zetten, zodat iedereen in één oogopslag kan zien waar wie moet zijn en wie hen naar daar brengt. Ook het weekmenu wordt op die manier ingevuld.

Elke zondag proberen we de agenda's naast elkaar te leggen en het bord in te vullen. Een ingevuld bord brengt rust in de chaos. Gisteren werd er aan de hand van het weekmenu een bestelling geplaatst bij Collect en Go.
Het systeem werkt en dat merken we vooral in de weken waarin er geen 15 minuten tijd gemaakt wordt (want zolang duurt het meestal maximaal om die agenda's te overlopen) om het bord in te vullen.

Ik koos bewust voor de centrale plaats in ons huis, zodat echt elk lid van ons gezin de agenda kan zien. Hing het ergens in een hoekje, dan is er weer een excuus om iets niet gezien te hebben.

Is er bezoek, dan wordt het bord soms schoongeveegd en kunnen de meisjes naar hartenlust tekeningen maken of boodschappen voor de gasten erop schrijven. Gasten mogen ook steeds een berichtje nalaten...

Het is ook de ideale plaats om lieve woordjes na te laten (ja, melig, i know).







Reacties

  1. Heel netjes zo! Ja, weekmenu's, dat werkt hier ook het best. Hobby's vallen gelukkig nogal mee so far.... Ik zou ook zo geen fan zijn van krijt in mijn eten, hoewel het de saus wel goed bindt, of niet??

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr