Sterrenstof by Katrien

Je familie, je kiest ze niet zelf en toch kies je er zelf steeds voor. Familie kan hard en pijnlijk zijn, maar ook de bron van veel geluk en liefde. Ik heb het geluk een fantastische familie te hebben, eentje met gebreken, dat wel, maar wel fantastisch. En ook de familie die ik wel 'koos', is er eentje om te koesteren. Vanwaar die reflectie: enkele weken geleden was mijn oudste, kleine broer het slachtoffer van een verkeersongeval. Hij werd als fietser aangereden door een auto, veel meer weten we er niet over. Hij werd enkele dagen opgenomen in het ziekenhuis met een schedelbarst en gehoorschade. Hij is intussen aan de beterhand, maar het hoeft uiteraard niet uitgelegd worden dat iedereen behoorlijk geschrokken was en iedereen hoopt dat de gehoorschade niet permanent zal zijn. Nu had ik hem bij zijn verjaardag de belofte gemaakt om een hemd voor hem te maken, op maat. Hij zocht enkele leuke stofjes uit, ik naam zijn maten op en tekende het patroon uit. Toen i...

... die hier over een cardigan gaat ! Na het breien van deze cardigan , was het wat stil op het 'selfish knitting-front'. Er werden twee driehoeksjaals gebreid in de Tweed wol van de Zeeman en bij het inruilen van de laatste ongebruikte bol ontdekte ik de nieuwe kleuren van de Julia wol van Zeeman. Heerlijke pastels (lichtblauw, oudroze, beige en muntgroen), ideaal voor een nieuwe Bernadette, dacht ik ... In Jules en Julie voor klein en groot vond ik het ideale patroon voor deze wol: de Bilbao Cardigan. Ik koos maat M voor mezelf omdat hem niet oversized wilde hebben. Je breit de cardigan helemaal met naalden 8. De wol breit zalig en in een mum van tijd had ik de vijf stukken van de cardigan. Ook ineenzetten verliep vrij vlotjes en als laatste breide ik de halsboord eraan met een rondbreinaald, ook naald 8. Ik heb afgeklokt op 6 dagen werk (telkens enkele gestolen kwartiertjes tussen de middag en 's avond enkele uren) en vier bollen Julia wol (samen net ge...

tei tei tei tttttt tei ... U zit ermee in uw hoofd, you child of the seventies and eighties ! Naast 'Never gonna give you up' van Rick Astley (you've been rickrolled), de parel aan de kroon van Stock, Aitken and Waterman, het Britse producerstrio die de hitparade van de jaren 80 beheerste ... De zussen Mel en Kim zorgden voor menig discussie op de speelplaats wie er nu Mel of wie er nu Kim was en waren ze u een tweeling of niet (nee, dus)... Toen de meisjes de videoclip van de song bekeken, waren ze meteen enthousiast over de kledingkeuze van Mel en Kim: broeken tot aan de enkel, vleermuismouwen, giga-oorbellen, ballerina's en korte botjes... Ik had eigenlijk gewoon mijn eigen kleren moeten sparen, zelfs mijn jeans-broekrok (op vandaag spreken we van een 'culotte') hadden ze 'hip' gevonden (of toch niet :-D ). De to-sew-lijst is in elk geval twee stukken korter geworden: twee bijna identieke Rachel rokjes in teenversie (maatje 30). ...

Geel draag ik niet vaak, maar als ik het draag mag het knallen. Halsoverkop was ik dan ook verliefd geworden op de prachtige stof van Marieleoniestock van bij (alweer) Mondepot. Je moest snel zijn en ik bestelde maar 1,5 meter, want ik had niet onmiddellijk een project in mijn hoofd. Vorig jaar deze tijd was ik namelijk druk bezig met deze en deze jurken ... Duizend keer heb ik de stof in mijn handen gehad en tientallen projecten passeerden de revue, maar het klikte niet tussen de stof en het patroon. Ook de Chloë had al op tafel gelegen, maar de schrik om een patattenzak (of Yellow Submarine) te maken, net zoals een collega in de naailes (niet mijn opinie, maar van haarzelf na uren hard werk), was te groot en bovendien had ik eigenlijk net iets te weinig stof om comfortabel te zijn. En eigenlijk had ik vorig jaar hier  (de oorbellen kocht ik daar ook!) een Chloë-achtige mantel gekocht in zwart-wit. Een oversized model in maat 38, is voor mij de perfecte (lente)jas...

Het schrijven van dit bericht wordt begeleid door de heerlijke geur van vers gebak : Gentse mastellen, na een weekje Paasvakantie, waarin we die schone stede maar liefst twee keer bezochten. Donderdag naar het Designmusuem ( Bike to the future, een aanrader, voor de kinderen is er een kleine zoektocht met een verrassing op het einde), Huis van Alijn, Bar Bidon ( niet toevallig was Dieter de gids) en voor de meisjes: Primark. Dat laatste blijkt, na de ervaring in London, ook in Gent erg te gelijken op de hel ... Het Huis van Alijn deed Dieter op zijn eentje en kwam naar huis met bikeporn: De meisjes en ik waren toen al de winkeltjes rond het Gravensteen aan het verkennen, maar we keren zeker nog eens terug naar het Huis van Alijn. Vrijdag naar Rozebroeken, omdat het daar wel 30 C was: Een subtropisch zwemparadijs, veel woorden moet ik daar niet aan vuil maken. Druk en proper, dat viel op. Gisteren en vandaag was ...