Goosebumps

Kippenvel, dat was het overheersende gevoel, die 5 juli 2015 !

Euh, was er dan iets speciaal te doen die dag ?

Neen, er was geen merkwaardige prestatie te zien in de Tour de France, er was ook geen speciaal natuurfenomeen aan de gang, maar mijn oudste kind en mezelf begaven ons naar Arras, naar het Mainsquarefestival om haar vormselkado om te zetten in een -hopelijk-spetterend optreden van Sam Smith. Dat Oscar and the Wolf en Mumford and Sons er ook optraden was louter toeval.

De Sam had vorige zomer wat stemproblemen en zegde alle optredens tot en met Werchter af ... Fingers crossed dus of hij er zou zijn ! We kozen een festivalkapsel en weg waren we !

Aan de ingang van het festivalterrein al wat hilariteit bij een dame die condooms uitdeelde aan de festivalgangers... We kregen er geen, wel extra oordopjes :-)

Kleine ontgoocheling ook dat de festivalbandjes enkel voor diegene waren die een driedaags ticket hadden gekocht. 

Alhoewel ik niet van plan was om haar ook maar één seconde uit het oog te verliezen, spraken we een punt af waar we elkaar zouden terugvonden als we elkaar kwijt waren en gingen we voluit voor een hamburger met frietjes (de broodjes van oma waren al op tijdens de autorit, het alom gekende schoolreisfenomeen)

Het Mainsquarefestival in Arras is overzichtelijk met twee podia en een schaduwrijke omgeving (enfin, mijn aanwezigheid op Pukkelpop 2011 indachtig, zijn bomen op een festival bij onweer dan weer niet zo'n goed idee), bovendien was het de derde dag van het festival en vonden veel festivalgangers het een uitstekend idee om wat langer in hun tent (of bed) te blijven hangen.

Tijdens het optreden van de eerste groep (lokale Franse band, een grote indruk hebben ze niet nagelaten), moesten we al schuilen voor de regen in de Coca-Cola tent, waar ik me liet meesleuren in het ballenbad (en ja er zijn foto's van, niet voor publicatie vatbaar!).

Rudimental werd gesmaakt, Oscar and the Wolf verwaaide een beetje, want de spanning begon te stijgen voor Sam Smith om 20.30 uur. Klokslag 19.00 uur stonden we op de derde rij, om 19.45 uur begon ze echt zenuwachtig te worden: ga ik er wel iets van zien, ga ik niet platgedrukt worden ... Allemaal exzct dezelfde vragen als er door mijn hoofd spookten😉

Een bende Britten stelden voor om haar op de schouders te nemen bij de eerste nummers ... Maar die had een pint in zijn handen, ik zag al scenario's waar ik ze van de grond ging moeten rapen, maar zijn bloednuchtere vriendin en moeder stelden me 'gerust' ... En dan om 20.30 uur klonk een klok van een stem en keeg enkel Sam Smith nog aandacht van mijn dochter ...

Haar gezicht spreekt boekdelen, niet ? 

Aangezien die brave Brit opnieuw zin had in een pintje, werd ze na meer dan drie nummers terug op begane grond gezet, op de eerste rij !!! En uiteraard heeft hij gezwaaid naar haar !!!! Sam Smith, hé!

Euh, Mumford and sons was ook schitterend, maar eerlijkheidshalve ... Het was zowel voor moeder als dochter genoeg geweest ! Na de laatste noten van de Sons lieten we Pharell voor wat hij  was en keerden we huiswaarts ...

Ze wil volgend jaar drie dagen gaan !!

Een tiener in huis, i like it, en als het eens moeilijk gaat, Ella, we will always have Arras 😉