de roze wolk van het moederschap

Mijn zus is zwanger, maar dat wist u al ...

Mijn zus bevalt binnen een week of drie en dat wil zeggen dat de leden van onze clan (enfin, de vrouwelijke exemplaren toch) op hete kolen zitten om de baby in de armen te sluiten en zal de uitgerekende datum wellicht niet verstrijken zonder een telefoontje aan haar, met de vraag 'oe'ist ermee' of 'enne, nog niets ?'. Bovendien blijft het nog steeds een huzarenstukje, een bevalling en kunnen wij niets anders dan werkloos toezien en mijn zus het allerbeste toewensen ...

Gisterenavond bleef de tv tussen Bevergem (hilarisch) en De Slimste Mens (ook hilarisch), efkens plakken op 'Van Gils en gasten' en was Erika Van Thielen aan het woord over haar boek Happy Mama.

Nu heb ik het niet voor dergelijke boeken en al zeker niet voor BV's die dergelijke boeken schrijven. Maar bon, ik bleef plakken omdat de heer Van Gils de vraag stelde aan Erika of zij zichzelf beschouwde als een 'ploetermoeder' ? Mijn haren op mijn armen gingen onmiddellijk rechtstaan, maar gingen merkwaardig vlug terug liggen toen Erika zei dat ze zichzelf niet beschouwde als een ploetermoeder, omdat ze dit zo'n vreselijk negatieve term vond en dat ze het moederschap 'gewoon beleefde' en dat gevoelens als tekortschieten, het druk hebben, ... daar nu eenmaal onderdeel van maken voor haar. En met een pleidooi om zacht te zijn voor elkaar, begon ik zowaar te overwegen eens in haar boek te bladeren in de boekhandel ...

Kijk zie, das nu precies hetgeen ikzelf ook al jarenlang ervaar: er wordt veel gesproken, geschreven over het moederschap en over hoe de combinatie werk-gezin beter kan of beter moet zijn om tot gelukkige moeders te komen, maar in the long run ben jij het zelf die die rol invult en kleurt en die rol gaat gepaard met ups en downs ...
Natuurlijk spelen de omstandigheden (en dus ook toevalligheden en dingen waarvoor je niet zelf kiest) een grote rol, maar zelfs dan ben je niet zomaar een automatische piloot (ook al heb je soms dat gevoel). De meeste moeders die ik ken, maken heel bewuste keuzes voor hun kinderen, maar weten uiteraard ook niet of dit nu juiste keuze is, want die handleiding, tja, die hebben ze nu eenmaal niet geleverd bij de geboorte, maar dit kan en wil niet beschouwen als 'ploeteren'. Ga de betekenis in de Van Dale maar eens opzoeken, ik herken mij daar niet in ... Moederschap is (wat mij betreft) wel trial and error, net zoals dit voor mijn moeder zo was en haar moeder ervoor en hoe het zal zijn voor mijn dochters.

Ik heb gekozen om het moederschap te combineren met een carrière, die ik weliswaar op vandaag anders invul dan ik mij vooraf had 'ingebeeld' en ik ben daar niet elke dag even gelukkig om, maar na 17 jaar werken, waarvan 12 jaar gecombineerd met het moederschap, kan ik niet anders dan concluderen dat ik de juiste weg heb gekozen en dat geeft aan de vooravond van mijn veertigste verjaardag enorme rust in mijn hoofd !

Die combinatie heb ik uiteraard enkel en alleen kunnen waar maken door af en toe op mijn strepen te staan ten aanzien van mijn collega's, andere mensen te laten 'meemoederen', zoals mijn man, ouders, schoonouders, vrienden en kennissen, af en toe effectief te luisteren naar goedbedoelde raad, keuzes te maken, verder te gaan en mijn 'geluk' te omarmen. Nu, die 12 jaar zijn verre van over rozen gegaan, maar 'gegaan' is het wel ...

Dus ben ik gestopt met mij schuldig te voelen als een andere zwembadmama mijn dochter heeft afgedroogd terwijl ik nog onderweg ben omdat ik iets te lang stond te koken of een boekje zat te lezen, maar bedank ik haar en zeg ik 'graag gedaan' wanneer ik de dochter van een ander afdroog omdat haar mama haar andere dochter naar het ballet bracht en niet op tijd in het zwembad geraakte ... Want dat is die fameuze 'Zachtheid' in de praktijk ! Maar eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat een oordeel over een andere moeder soms vlug klaarstaat en de zachtheid dan plots ver te zoeken is. En ook bij mij steekt het gevoel nog dikwijls de kop op, op alle fronten te kort te schieten, zonder dat ik een mogelijkheid zie om daaraan iets te veranderen ...

Dus ja, zus, ik ga je waarschijnlijk (weer)  overstelpen met goede raad, adviezen en de woorden 'dat zou ik niet doen' zullen heel waarschijnlijk af en toe over mijn lippen komen, tot jouw grote ergernis ...
Maar weet dat ik supertrots ben op mijn 'kleine' zus en trots ben dat mijne vent peter mag zijn van jouw nieuwbakken pruts !

Ik heb alvast iets gemaakt om 'de roze wolk van het moederschap van twee' goed in te zetten. Iets om de kleine pruts warm te houden tijdens de komende wintermaanden. Omdat de winter lang kan duren en ik nog een half bolletje wol overhad, breide ik er ineens twee, eentje in maatje 0 en maatje 3 maanden.

En ja, een echte man, mocht het een jongen zijn, kan (oud)roze dragen !

Patroon: New Delhi uit 'Jules en Julie voor groot en klein'
Wol: 1 bolletje Rowan Cash Soft, gebreid met nld 4, enkele jaren geleden gekocht bij de voorgangster van Rita.
Voor de i-cords verwijst Julie naar haar blog, maar daar vond ik de uitleg niet terug, hier vind je in elk geval een goede tutorial voor de i-cord aan de hals (breiwerk afwerken met i-cord), voor de gewone koordjes kan je de uitleg hier vinden.

Leuk en relatief snel projectje, ideaal als geboortegeschenkje !

Het wielertruitje voorzien van belettering is nog niet gelukt, het zal misschien voor de volgende post zijn !

Bye bye