Doorgaan naar hoofdcontent

Toen ik je zag

'maar er was een donder, een bliksem, een slag toen ik je zag ...'

Dit liedje, geschreven door Guust Meeuwis (ja, die van Kedeng, kedeng), gezongen door Antonie Kamerling, spookt al de hele dag door mijn hoofd.

Het is ook de titel van het boek van de Nederlandse actrice Isa Hoes, die gehuwd was met Antonie Kamerling, over haar leven met de Nederlandse acteur/zanger, die in 2010 een einde aan zijn leven maakte na een leven met een bipolaire stoornis (enfin, ik weet eigenlijk niet echt of die diagnose ooit werd gesteld bij hem, maar het ding moet nu eenmaal een naam krijgen).

Ook in de Belgische media werd aandacht aan dit overlijden besteed, herinner ik mij, want hij was een vrij bekend en populair acteur, ook in België.

Zowel hij als Isa Hoes startten hun carrière bij 'Goede tijden, slechte tijden', de Nederlands oer-soap (ook Louis Talpe speelde hierin kort geleden een rol) en toen die twee een relatie beginnen waren ze uitstekend voer voor de Nederlandse 'boekskes' ... Die zijn ook bij ons in Vlaanderen te verkrijgen en liggen bij de betere kapper.

Het boek stond op mijn e-reader, geen idee meer waarom ...

Vorig weekend was Dieter op short-ski en was ik met mijn ouders naar Lac de l'Eau d'Heure, een aan te raden bungalowpark van Landal Greenparks. Tijd dus om mijn boek, waarmee ik al maanden worstelde uit te lezen. Alleen had ik geen vers leervoer voorzien en de wifi-code op de Tolino intoetsten was me te veel moeite (is nochtans een fluitje van een cent). Ik scrolde in mijn bibliotheek en zag het boek staan ...

'Waarom niet' dacht ik en ik begon er aan.

'Het boek leest als een trein' is een understatement. Alhoewel je weet hoe het verhaal afloopt tussen die twee, blijf het boeien. Isa Hoes deelt een aantal intieme momenten van het bekende koppel en vraagt zich af of ze de gekende afloop had kunnen vermijden, zonder te overdramatiseren. Bij momenten banale scenes uit hun gezinsleven, een tikje glamour en glitter, haar eigen carrière en de neergang van de geestelijke gezondheid van Antonie: kortom een eerlijk portret van de worsteling van iemand om al deze balletjes omhoog te houden.
Het boek beet me vast, want eigenlijk wil je weten waarom iemand die schijnbaar alles heeft om voor te leven, toch kiest voor de dood. Het antwoord zal je niet in het boek vinden. Helaas kon ook Isa niet in het hoofd van haar partner kijken en blijft ze achter met veel onbeantwoorde vragen ...

Ok, het is geen Shakespeare en het heeft geen happy end, maar het geeft een realistisch beeld van het leven met iemand met geestelijke gezondheidsproblemen.

Het liedje komt uit de film 'All Stars' (1997), waarin Kamerling de rol speelt van Hero, die verliefd wordt op Carmen. 'All Stars' werd na een film, een TV-serie. Jan Verheyen maakte van 'All Stars' een remake onder de titel 'Team Spirit'.   

Eén tip: laat de song niet spelen terwijl je het boek aan het lezen bent, tranen gegarandeerd. Of misschien net wel ...


Reacties

Een reactie posten

Laat je iets achter ? Ik lees het met veel plezier want ik ben super benieuwd wat jullie ervan vinden !
Wil je mij een vraag stellen, mail dan gerust naar depoorter.katrien@gmail.com !

Populaire posts van deze blog

Hello

Wel hello again ...  Het is lang geleden dat hier nog iets is verschenen. Een hele lente, zomer en herfst gingen voorbij zonder bloggen. De zin was er niet, noch om foto's te nemen van werkstukken, noch om teksten te schrijven over het maakproces.  Langzaam merk ik dat blogs uitdoven en overgenomen worden door Instagramposts. Een beetje jammer voor de lezer die geïnteresseerd is in het wel en wee van een naaister, breister, bakster ...  Maar een blog onderhouden, daar kruipt tijd in, maar ook veel 'goesting', om het met de woorden van Gwendolyn Rutten te zeggen. En dat laatste ontbrak dus vaak... De wintermaanden zijn traditioneel breimaanden bij mij. Hygge, heet dat tegenwoordig ...  Naast twee truien voor Dieter, een nieuwe No Frills trui voor Roos, een Stockholmslipover (een debardeur) en een bijpassende haarband, breide ik sinds september 2020 ook een zalige trui voor mezelf: de Woodwardia pullover uit Pom Pom Quarterly nr 28 (The Botanical Issue).  Ik leerde Pom Pom Qu

Brown Eyed Girl

Zelfde locatie, ander meisje en ander naaiproject ! Het rimpelrokje is een klassieker: 2 maal de stofbreedte en een mooie elastiek. 'Lekker veel zwier' wordt hier nog steeds geapprecieerd ! Het rimpelrokje werd gemaakt op een superleuke zaterdagnamiddag, toen de dames van de naailes op bezoek waren bij mij thuis ... een eenvoudig projectje was nodig want naar goede gewoonte werd er honderduit gekletst. Bij de lancering van de Playtime-collectie van See You at Six kon ik in De Stoffenkamer nog net één meter van mijn favoriet 'Copper Grid' bemachtigen. Toen al wist ik dat het stofje prachtig zou passen bij Jozefien, ons donkerste meisje ... Maar één meter is net te weinig om er een jurk uit te krijgen ... maar wel genoeg voor een rimpelrokje met zwier en een croptop.  Het topje is de Skytop uit La Maison Victor (editie juli-augustus 2015), in maat 128, maar met lengte maat 110. Dat paste namelijk nog perfect uit de resterende 30cm stof ... Stiekem jaloers,

Les Tigresses

De meisjes zijn momenteel helemaal in de ban van FC De Kampioenen. 'Les Tigresses' was de naam van de serviceclub waar Carmen bij zat of ging gaan. We weten alvast wat we in de Herfstvakantie gaan doen in de lokale cinema Capitole. Cinema Capitole is een begrip hier in Aalter: een cinemazaaltje achter hotel Capitole, waarbij één en dezelfde persoon de tickets regelt, dan vlug naar zijn bar rent om iedereen van lekkers te voorzien en dan op de startknop van de film drukt. Digitale kwaliteit in een pluchen zetel aan een democratische prijs, wat moet een mens meer hebben .... Maar terug naar de FC De kampioenen: dit naaisel heeft wat mij betreft een hoog Carmen-gehalte: ultra-kort (aangezien bij mijn vorige rok de algemene reactie was dat die niet zo kort was), een zichtbare rits en een dierenprint, maar volgens Dieter kom ik er mee weg ... Ik nam mijn gewone confectiemaat (42) en paste er, mits een aanpassing van 0,5 cm wonderwel in. Verder veranderde ik niets aan het patr

Africa

Param pampam parampam paaaaaaaaaaam De nieuwste La Maison Victor vond ik op het eerste zicht niet zo spectaculair: een beetje 'been there, done that' ... Enkele dagen ervoor had ik enkele beelden gezien van Magdalena Collection , met als blikvangers een midi rok en lange broek in Afrikaanse print. In plaats van naar de winkel te spurten, wandelde ik naar mijn stoffenkamer, want enkele jaren geleden had mijn 'moeke' (zo noem ik mijn mama nog steeds) haar kasten opgeruimd en mij twee lappen Afrikaanse stof meegegeven, die ze zelf ongeveer 20 jaar (of is het al 25 of 30 jaar, time flies when having fun) geleden kocht tijdens hun (papa was ook mee) reis naar Kenia en Tanzania. De link met het Fez-patroon werd snel gelegd.  De stof is redelijk stug en doorzichtig (de kwaliteit lijkt nog het best op linnen) maar ik was niet meer te houden: één van de twee lappen zou een Fez-broek worden ! Ik nam -zoals steeds- maat 42 over, maar wel met een klein hartje ...